ΑΡΘΡΑ

    4.  Μανώλης Γλέζος

 5. Η ερίτιμος κυρία Ποίηση

 6. Από τον κορονοϊό στον παρανοϊό

 7. Φωνή λαού

 8. Λογοτεχνικοί θησαυροί στην εκκλησιαστική υμνογραφία

  9. Μεγάλα προβλήματα, μικροί ηγέτες

10. «Ότε τα ζώα φωνήεντα ην...»

11.  Γλωσσικός κορωνοϊός

12. Διάρρηξη σιωπής: Γλωσσικός κορωνοϊός

13. Σωπάτε μεμψίμοιροι ...

14. Η Μεγάλη Εβδομάδα...

15.«Στον άλλο κόσμο που θα πας...»

16. Τι θα πει ο κόσμος

17.  «Αμβροσιάδα» και θρησκευτικός μεσαιωνισμός 

18. Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς : ¨Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.¨

Επίκαιρα ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ, όπως δημοσιεύτηκαν στις εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ στις οποίες με Επιφυλλίδες και Χρονογραφήματα εδώ και πολλά χρόνια αρθρογραφεί. 

-------------------------

΄Αρθρα του Γεωργίου Τσούκα, Βελλαϊτη Εκπαιδευτικού.

1. Το χρέος των Ονείρων μας... 

Η αναγνωστική ικανότητα και τ αναγνωστικά ενδιαφέροντα 

των παιδιών κάθε ηλικίας

Άρθρο της Βασιλικής Παρρά,Σχολικού Συμβούλου Π.Ε.

΄

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Αυτές τις μέρες όλα είναι αδύνατα. Προπάντων η τέχνη παντελώς ανίκανη να εκφράσει το γεγονός. Αλήθεια τι να γράψεις ; Πώς να το γράψεις; Όταν στο απόκοσμο κάλεσμα «Είναι κανείς μέσα στο τρένο;» η απάντηση ήταν η απόλυτη σιωπή, ο ήχος του θανάτου. Όταν ο θάνατος τελικά, για κάποιες περιπτώσεις, είναι ο ενορχηστρωτής του τυχαίου. Τα κορίτσια του 5ου βαγονιού πήγαν για μια στιγμή στο κυλικείο. Η κοπέλα του 3ου βαγονιού πήγε στο κυλικείο για να πάρει έναν καφέ. Όταν σχεδόν τα περισσότερα νέα παιδιά πήγαν για κάποιο λίγο χρόνο στο κυλικείο ή περνούσαν από το πρώτο βαγόνι. Όταν …όταν…. Όταν μανάδες και πατεράδες δεν έχουν το σώμα του παιδιού τους για να το κηδέψουν. Ή έχουν ένα ίχνος του. Η αρχαία τραγωδία ήθελε το σώμα του νεκρού για να αρχίσει το δράμα. Η Αντιγόνη πάσχιζε να πάρει το σώμα τού Πολυνείκη για να κηδέψει τον αδελφό της. Και το έκανε κρυφά. Όταν ακόμα το ποίημα του Κωστή Παλαμά για τον Άλκη, τον νεκρό γιο του, δεν μπορείς να το διαβάσεις, γιατί φαντάζει αταίριαστο. «Άφκιαστο και αστόλιστο του χάρου δεν σε δίνω…», έλεγε. Γιατί εδώ, είναι όλα μέγιστα και συνάμα αδύνατα. Πέρα και πάνω από τον ανθρώπινο πόνο. Είναι μια υπερτραγωδία. Ασύλληπτη να τη συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Αλλά η πραγματικότητα είναι εδώ και πρέπει να είμαστε αμείλικτοι. Κι όχι για να απαλύνουμε τον πόνο των συγγενών. Αυτός ποτέ δεν θα φύγει. Αλλά για να δικαιώσουμε τον Άνθρωπο και την ύπαρξή του.

Η κρατική ευθύνη για ό,τι συμβαίνει και πολύ περισσότερο για τέτοια τραγικά γεγονότα, είναι η μέγιστη και πάνω από όλες τις επιμέρους. Αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε την ατομική, την ανθρώπινη. Και, βέβαια, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα του λάθους. Όμως, αν η επίπτωση αυτού του λάθους αφορά στον εαυτό του, μόνο. Αν αφορά στη ζωή και άλλων, όμως; Διότι πρέπει να συνυπολογίσει τις ελλείψεις και να δρα με βάση αυτές. Αλλά, στην όποια ατομική αντιμετώπιση από τον νόμο θα είναι το μέγιστο του άδικου αν δεν αποδοθούν πολύ βαριές ποινές σε όσους ήταν οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την τραγωδία. Αλλιώς, όλοι μας θα βαδίσουμε, δυστυχώς, με μεγάλη ταχύτητα για την επόμενη.

Γιάννης Παπαδάτος

ΣΧολ.Σύμβουλος Π.Ε.

 ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΤΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ,

 Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΥΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΒΟΥΛΤΣΟΣ (1927-1986)

 Του Γεωργίου Μ.Βλέτσα

....Υπήρξε αχθοφόρος του ανθρώπινου πόνου, παρήγορος στις δοκιμασίες των ανθρώπων και αθόρυβος εργάτης του Ευαγγελίου. Ως Νέας Σμύρνης καθιέρωσε θεσμούς, δομές, ανέπτυξε δραστηριότητες, έκανε έργα και κράτησε ζωντανό το όραμα της Εκκλησίας. 

 συνεχίζεται ... Χρυσόστομος