ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ   ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

                                                                            ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ Δ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Δομοκού, σπούδασε κλασική φιλολογία και υπηρέτησε επί σαράντα δύο χρόνια ως φιλόλογος στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας από το 1989 έως το 2008, οπότε και βγήκε στη σύνταξη. Έχει κατευθύνει τη δράση του σε εκπαιδευτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα. Ασχολείται με την κριτική του βιβλίου, ιδιαίτερα με την έρευνα και τη μελέτη της παιδικής λογοτεχνίας, καθώς και με το λαϊκό πολιτισμό, το παραμύθι, τη λαϊκή παράδοση και γλώσσα. Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα και από πολλούς άλλους φορείς και συλλόγους.  Έχει γράψει βιβλία της ειδικότητάς του –περίπου πενήντα– για τη γλώσσα, την ποίηση, την παιδική/νεανική λογοτεχνία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την κριτική του βιβλίου, τη λαϊκή παράδοση, βιβλία για παιδιά, ανθολόγια κ.ά. Είναι Πρόεδρος του Πανελλήνιου Ομίλου Αφήγησης (ΠΟΦΑ) καθώς και της Φιλολογικής, Ιστορικής, Αρχαιολογικής, Λαογραφικής Εταιρείας Θεσσαλίας (ΦΙΑΛΕΘ).Καθηγητής του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς από το 1966 ως και το 1971.

1ο Πανελλήνιο Συνέδριο

  Η ζωή και το έργο του Λόγιου και Παιδαγωγού Στεφάνου Κομμητά.

"Ιδεολογία και απόψεις περί Παιδείας κατά τους προεπαναστατικούς χρόνους: Η περίπτωση του Στεφάνου Κομμητά.'' 

είναι το θέμα που  παρουσίασε ο Καθηγητής μας στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς και Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας  Βασίλειος Αναγνωστόπουλος  το Σάββατο  19 Οκτωβρίου 2013 στο αμφιθέατρο ¨Γιάννης Κορδάτος¨του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Βόλο,  στο πλαίσιο του ιδίου  συνεδρίου.                          

                              Αποσπάσματα VIDEO ΕΔΩ   

                                                                                                  -----------------------------

 Τιμητική βράβευση

Στο πλαίσιο του 3^ου  Φεστιβάλ Αφήγησης - Αθήνα...μια πόλη παραμύθια,  βραβεύτηκε ο καθηγητής μας στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς  και Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Βασίλης Αναγνωστόπουλος. Την απονομή έκανε ο πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού  Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων κ. Xρήστος Τεντόμας. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε Επιστημονική Ημερίδα με  θέμα: «Στον κόσμο των αφηγήσεων,των μύθων και των λαϊκών παραμυθιών». Μίλησε ο καθηγητής Βασίλης Αναγνωστόπουλος με θέμα:«Το λαϊκό παραμύθι».

    ----------------------------------------

 Σε εκδήλωση  της Ένωσης Αποφοίτων Ιεροδιδασκαλείου Βελλᾶς Ιωαννίνων, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο βράδυ, 11 Νοεμβρίου 2017, στην αίθουσα Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος  της  πρώην Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας ,  έγινε η Βράβευση τριών διακεκριμένων Βελλαιτών του Λευτέρη Γείτονα, του Δημήτρη Γιωτίτσα και του Στέφανου Φούσα.Στην εκδήλωση αυτή τιμήθηκε και ο καθηγητής μας Βασίλης Αναγνωστόπουλος.

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καθηγητής παλαιότερα στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς Βασίλης Αναγνωστόπουλος με θέμα "Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς: Ένας  κόσμος ομορφιάς, δημιουργίας και προσφοράς'', .

VIDEO από την εκδήλωση  

 Βελλά...΄Ενας κόσμος....

Βελλά : ένας κόσμος ομορφιάς, δημιουργίας και προσφοράς

(Oμιλία στη βράβευση Βελλαϊτων 11 Νοεμβρίου 2017)

Σεβασμιότατε,

Κυρίες και κύριοι,

αγαπητοί μου φίλοι,

          Δεν θα μπορούσα να αρνηθώ την ευγενική πρόσκληση του  Προέδρου και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου  της Ένωσης Αποφοίτων του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς Ιωαννίνων  για να μιλήσω στην όμορφη αυτή εκδήλωση. Αντίθετα με χαρά  την αποδέχτηκα και τους ευχαριστώ θερμά, γιατί, κυρίως, γίνεται αφορμή  να επικοινωνήσω με αγαπημένα πρόσωπα της βελλαΐτικης οικογένειας, στην οποία ανήκω κι εγώ από πεντηκονταετίας και πλέον, γεγονός που με  έχει σημαδέψει αμετάκλητα.

Κουβαλώ μέσα μου τα λιμνοχαιδεμένα Γιάννενα και το “καράβι” της Βελλάς.Άνοιξη του 1966 , πολύ νεαρός, διορίστηκα ως φιλόλογος καθηγητής στη Σχολή και στη θέση του αείμνηστου Παναγιώτη Στέα.Για μια πενταετία, ως το 1971, έζησα εκπαιδευτικά μέσα σ΄αυτή την κυψέλη με πολλά όνειρα και προγραμματισμούς, με εκλεκτούς συναδέλφους και προικισμένους σπουδαστές και μαθητές.Στα χρόνια αυτά πιάστηκα και στου έρωτα το δόκανο. Παντρεύτηκα κι έκανα οικογένεια. Μετά; Μετά έφυγα από τα Γιάννενα για να συνεχίσω τη περιπέτεια της ζωής στη Θεσσαλία, όπου και ζω μόνιμα.

Θεωρώ πάντως προσωπικό δώρο μου ατίμητο και εύνοια της τύχης εξαιρετική  το ότι η πρώτη πενταετία της εκπαιδευτικής μου σταδιοδρομίας  σφραγίστηκε εδώ στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς και οφείλω πολλά σ΄αυτό το αποτύπωμα, γιατί μου άνοιξε νέους γνωστικούς και ερευνητικούς ορίζοντες, βάση για να προχωρήσω στη συνέχεια και σε άλλα επίπεδα επιστήμης.                                                                                                                                                                                                                                                                

Η Βελλά μέσα μου είναι  ένα μικρό σύμπαν που καταυγάζεται  από φως πνευματικό και συναισθηματικό με μύριες αντανακλάσεις προς όλες τις πτυχές της ζωής. Και θα αναφερθώ  σε τρεις όψεις, όπως βλέπω από μια ικανή απόσταση χρόνου τα πράγματα: Θα αναφερθώ στην ομορφιά την φυσική και την ηθική, στη δημιουργικότητα και στην προσφορά των Βελλαιτών προς την κοινωνία και τις επιστήμες.

Α.

Αναντίρρητα κάθε επισκέπτης στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς  δε γίνεται παρά να  εκφράσει το θαυμασμό του για την γύρω φυσική ομορφιά, συνεσταλμένη θαρρείς και κρυμμένη  στη κατάφυτη πλαγιά με θέα προς την πεδιάδα και τον Καλαμά κι αντίκρυ η  Μουργκάνα και τα χιλιοτιμημένα   βουνά  στον πόλεμο του ΄40 με τον στρατηγό Κατσιμήτρο. Μάρτυρας αιώνιος το ομώνυμο πολεμικό Μουσείο στο Καλπάκι.Να προσθέσει τα χρώματα του Φθινοπώρου, την ανθισμένη άνοιξη με τα τρεχούμενα νερά  των πηγών.Να προσθέσει και τα καρποφόρα δέντρα και τα κουδουνίσματα των προβάτων και τ΄αηδόνια και τα πρωινά κοτσύφια.Να προσθέσει την ευλογία και την ομορφιά της Παναγιάς της Βελλαΐτισσας, που η ολάνοιχτη αγκαλιά της  θερμαίνει και τους αρχαίους φιλοσόφους,τον Πλάτωνα,τον Αριστοτέλη... «Μάγεμα η φύση κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη...» . Διαβάζω από τη μυθιστορία Ένας αλλιώτικος «Άγιος» του Βελλαΐτη Κώστα Κίγκα  : Η Σχολή, καράβι θεόρατο, αραγμένο μοναχό, επιπλέει στην απεραντοσύνη την ακύμαντη, την πράσινη των πουρναριών. Και των περιβολιών της των παραδείσιων. Βελάσματα, αλυχτήματα-αραιά.Μακρινά.Κοτσυφιών-μονάχα- λαρυγγισμοί υψίφωνοι.  «Γαζί» ψιλό στα άκρα τα χαμηλά...(σ.11-12)

Μέσα σ΄αυτό το περιβόλι της φυσικής ομορφιάς ανθεί και  καρπίζει το φυτώριο της γνώσης και του ήθους. Εδώ κυοφορούνται όνειρα και επιδιώξεις, διαπλάθονται μέσα από εκπαιδευτικές διαδικασίες χαρακτήρες και ήθη κι όλοι αναπνέουν μέσα σε κλίμα πειθαρχημένης ελευθερίας, πίστης στο Θεό και στην πατρίδα. Αξίες και αρχές ζωής, που τροφοδοτούν τις ρίζες της ψυχής και προετοιμάζουν την ανάπτυξη και καρποφορία.Αυτή η ηθική ομορφιά επηρεάζει την πρόοδο κάθε μαθητή και σπουδαστή της Σχολής και αποβαίνει προστάτης, πολύτιμος  κηδεμόνας βίου για όλους.  Έτσι ερμηνεύεται η νυχτερινή επιδρομή προς Ιωάννινα το 1964  για να συμμετάσχουν «με αρετήν και τόλμην» στο συλλαλητήριο για την Κύπρο, θυμίζοντας mutatis mutandis , τηρουμένων των αναλογιών, τους Ιερολοχίτες του Υψηλάντη.Όπως σημειώνει ο καθηγητής Στέφανος  Φούσας : Δεν είναι τυχαία η πρωτοβουλία των μαθητών της Σχολής τον Μάρτιο του 1964 να πορευτούν όλη τη νύχτα προς τα Γιάννενα για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στα γεγονότα που συνέβαιναν στην Κύπρο, θέλοντας ταυτόχρονα να αναδείξουν το βορειοηπειρωτικό ζήτημα, που τότε δεν ήταν όσο θα έπρεπε στην επικαιρότητα.Και που απέδειξε τη νεανικότητα και σφριγηλότητα όχι μόνο του σώματος, αλλά και του πνεύματος και της ψυχής τους και την αγνή αγάπη για τον τόπο μας αλλά και ευρύτερα για την πατρίδα.

Β.

Η Βελλά υπήρξε ένα πρωτότυπο εργαστήριο επεξεργασίας ιδεών και αντιλήψεων, αθέατο και αθόρυβο, αυστηρό και πειθαρχούμενο, που μετουσίωνε και διαμόρφωνε τον πνευματικό και ψυχικό κόσμο κάθε μαθητή της Σχολής  μέσα σε ένα δημοκρατικό, εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό   κλίμα της τάξης. Υπόγεια συντελούνταν ένα θαύμα, με τρόπο  ανεπαίσθητο, στις ψυχές, στο πνεύμα και στα όνειρα, θάλεγα  σαν την καλλιεργούμενη γη που μέσα της αφανώς  και ανύστακτα θάλπει και θρέφει το σπόρο ώσπου κατά θαυμάσιο τρόπο να εμφανισθεί στο φως και στη ζωή.

Η 6/ετής κοινοβιακή ζωή βάσει προγράμματος περιελάμβανε κοινές ώρες μελέτης, φαγητού, ελεύθερου χρόνου, κατακλίσεως, εγερτηρίου, εκκλησιασμού κ.λπ., όπως και αθλοπαιδιές, ψυχαγωγία, πρακτικές εφαρμογές στο κτήμα της Σχολής, πρακτική άσκηση τελειοφοίτων στο πρότυπο Δημοτικό Σχολείο Βελλάς, το οποίο λειτουργούσε επίσης κοινοβιακά κ.ά. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα και σε καθημερινή βάση όλοι οι μαθητές, των τεσσάρων γυμνασιακών  τάξεων, καθώς και οι σπουδαστές της διετούς Παιδαγωγικής Ακαδημίας   μοχθούσαν όλοι μαζί αλλά και χωριστά βασισμένοι στη συνεργασία, την άμιλλα, την αλληλεγγύη. Γύρω τους φτερούγιζαν όνειρα με όχημα  την ελπίδα για  ένα καλύτερο μέλλον  επαγγελματικό και κοινωνικό. Και  καλλιεργούσαν μέσα τους την αυτοπεποίθηση, την πίστη στο εαυτό τους, στις δυνατότητες και το θάρρος τους, υπερβαίνοντας τη φυσική συστολή που κουβαλούλαν από το χωριό και τις εν πολλοίς φτωχές οικογένειές τους. Βαθμιαία χρόνο με τον χρόνο  άλλαζε η ψυχοπνευματική κατάστασή τους και γίνονταν πολίτες του πνεύματος, της γνώσης και των ιδεών.

            Στους παράγοντες αλλαγής και βαθμιαίας μεταμόρφωσης, πέραν των  όσων έχουν μέχρις εδώ αναφερθεί, οφείλουμε να σταθούμε  ακόμη: στην αυστηρή επιλογή των σπουδαστών με εισαγωγικές εξετάσεις, στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Σχολής, στην ύπαρξη και αξιοποίηση της βιβλιοθήκης, καθώς  και στο προσωπικό, εκπαιδευτικό, βοηθητικό και εργατικό.

Στις  εισαγωγικές εξετάσεις (προφορικές και γραπτές) μπορούσαν να πάρουν μέρος όλα τα ηπειρωτόπουλα και από την Βόρειο Ήπειρο και συνήθως φτωχών οικογενειών. Ο συναγωνισμός ήταν σκληρός, αφού από τους 150,180 και 200 ακόμη υποψηφίους επιλέγονταν μόνο 25 με 30  μαθητές  που είχαν τελειώσει την Β΄ Γυμνασίου.Με την επιτυχία τους εξασφάλιζαν με ελάχιστα τροφεία διαμονή, φαγητό και σπουδές στο ενιαίο Ιεροδιδασκαλείο, 4 χρόνια Γυμνάσιο και 2 χρόνια Παιδαγωγική Ακαδημία, και επαγγελματική αποκατάσταση, ως δάσκαλοι ή ιερείς, με Πτυχίο ισότιμο των Παιδαγωγικών Ακαδημιών, το οποίο παρείχε και «τας  της ιερατικής νενομισμένας προνομίας και το δικαίωμα  της εν ταις ανωτάταις Σχολαίς του Κράτους εγγραφής».

Το Ίδρυμα ήταν  η κιβωτός και ο χώρος όπου αναπτύσσονταν καθημερινά η πνευματική και ηθική άθληση  σε  κλίμα άμιλλας  και βάσει ενός φιλελεύθερου ωρολογίου προγράμματος, που εν πολλοίς χαρακτήριζε και των καθηγητών τις πρωτοβουλίες μέσα στο πνεύμα της μαθησιακής διαδικασίας.  «Το ακαδημαίκό περιβάλλον της Βελλάς, καθώς επημαίνει ο Ελευθέριος Γείτονας, ύφαινε τα οράματα, θέριευε τις ελπίδες, μεγέθυνε την ανταγωνιστικότητα.΄Εχτιζε πάνω στο ναό της γνώσης, της γόνιμης, της τροφοδότρας και πολλαπλασιαστικής γνώσης». 

Ο χώρος που εντυπωσίαζε ήταν η βιβλιοθήκη  της Σχολής  με τον τίτλο  «Ψυχής ιατρείον» στο υπέρθυρο της εισόδου, τόπος έρευνας, διαλογισμού και γέννησης ονείρων. Τα χιλιάδες βιβλία με παλαίτυπα του 17^ου και 18^ου αι. μέχρι των ημερών μας  και όλων σχεδόν των κατηγοριών, παιδαγωγικά, ιστορικά, φιλοσοφικά, φυσιογνωστικά, λογοτεχνικά κ.ά.διάνοιγαν και τα χιλιάδες ρυάκια στη διψασμένη ψυχή των νεαρών μαθητών και προετοίμαζαν την μελλοντική δημιουργία και προσφορά. Εκεί επωάζονταν τα ευγενέστερα όνειρα, μέσα στη σιωπή και ανοίγονταν δρόμοι φωτεινοί. Αυτή η βιβλιοθήκη βοήθησε να κυνηγήσουν οι Βελλαΐτες γνώση μακριά από την παπαγαλία και τη στείρα αποστήθιση, να εθιστούν στην έρευνα και την αναζήτηση  απαντήσεων μέσα από τα βιβλία και να ικανοποιήσουν  την ασύνορη μαθησιακή τους περιέργεια.

Οι καθηγητές δίπλα στον πνευματικό αγώνα των μαθητών τους, ενθαρρύνουν τον ελεύθερο  διάλογο, την ευγενή άμιλλα, την αριστεία, επιβραβεύουν την αναζήτηση και τη δημιουργική σκέψη.Κηδεμόνες για τους μικρότερους μαθητές και φίλοι για τους Σπουδαστές, με διάχυτη αγάπη και στοργή για όλους.Κι ακόμη  οι άνθρωποι  που είχαν την ευθύνη για τη λειτουργία του Δημοτικού σχολείου, τη σίτιση, το μαγείρεμα, την καθαριότητα, το κτήμα της Σχολής, την υποδοχή και τις άλλες υπηρεσίες.΄Ολοι μαζί μαθητές, καθηγητές, προσωπικό και όλα μαζί ιερός ναός, κτήρια, κτήματα συναποτελούσαν την ενιαία εικόνα της Βελλάς, όπου και ο δημιουργικός οργασμός της καθημερινότητας.Εικόνα ζωντανής και εργώδους κυψέλης!                                                                                                                                                                             

Η δημοκρατία και η πειθαρχούμενη ελευθερία δεν ήταν γράμμα κενό, αλλά πράξη καθημερινή που χαρακτήριζε τις σχέσεις μεταξύ καθηγητών και μαθητών.Θα αναφερθώ σε ένα περιστατικό.Σε μια εκδρομή της Σχολής με πούλμαν προς την Πρέβεζα κάλεσα όλους τους μαθητές μου να πάρουν μέρος στην αυτοσχέδια λαϊκή ορχήστρα, που τραγουδούσαν την  επιτυχία της εποχής «όπα νίνα νίνα νάι νίναναι νάι...». Πράγματι κείνη την ημέρα ξεφαντώσαμε τρόπον τινά μικροί και μεγάλοι.Την επόμενη εβδομάδα ημέρα Τετάρτη, στην ελεύθερη τελευταία διδακτική ώρα  ζήτησε να πάρει το λόγο ένας μαθητής μου με θέμα «ανάρμοστη συμπεριφορά του καθηγητή μας κατά την εκδρομή». Κατέβηκα από την έδρα.Ανέβηκε επάνω ο μαθητής  και ανέπτυξε το θέμα του, αναφέρθηκε δηλαδή στην παρότρυνσή μου να  πάρουν μέρος όλοι  στη λαϊκή ορχήστρα, γεγονός που το θεώρησε απαράδεκτο για καθηγητή του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς. Ακολούθησε ο αντίλογος από άλλους μαθητές (ανάμεσά τους και ο αλησμόνητος Σπύρος Πορφυρίου),  που δεν έβλεπαν τίποτε το μεμπτό στη συμπεριφορά του καθηγητή τους κ.λπ ...Αν αναφέρω το περιστατικό αυτό,  είναι για να τονισθεί ο βαθμός ελευθερίας και δημοκρατικού διαλόγου  που  εδραίωνε αυτό το παιδαγωγικό κλίμα  και φρόνημα στη σχέση τους, ανάμεσα σε μαθητές και στο δάσκαλό τους. Να προσθέσω ακόμη ότι  στην ελεύθερη διδακτική ώρα της Τετάρτης- με απόφαση όλης της τάξης-  πέρα από βιβλιοπαρουσιάσεις και θέματα λογοτεχνίας, θίγονταν  και θέματα ποικίλα και  κοινού ενδιαφέροντος.Κι ήταν νεαροί  14 και 15 χρονών!

Γ.

Οι Βελλαΐτες έχουν μεγάλη απήχηση στην εκπαιδευτική κοινότητα, έχουν την φήμη  των εκλεχτών δασκάλων, σε γνώσεις και ήθος και η προσφορά τους είναι γνωστή ανά το πανελλήνιο.Δεν ξεχνώ πόσο υπερήφανος  ένιωσα - και νιώθω, βέβαια, και τώρα-, όταν  άκουσαν, αργότερα, συνάδελφοί μου στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας, αλλά και κατόπιν στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ότι προερχόμουν από το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς, ότι ήμουν εκεί καθηγητής! Θεωρούν το Ίδρυμα υψηλών προδιαγραφών και τους τελειόφοιτους  με πτυχίο δασκάλου και ιερέως  πολύ ανώτερους από τον μέσο όρο αποφοίτων  άλλων Παιδαγωγικών Ακαδημιών.Γιατί πρέπει να τονίσουμε ότι οι Βελλαΐτες δάσκαλοι δεν είχαν μόνο γερό μυαλό και γνώσεις πολλές, αλλά και το λεγόμενο παιδαγωγικό τακτ, την ιδιαίτερη διδακτική και παιδαγωγική συμπεριφορά απέναντι  τόσο προς τους μαθητές και κηδεμόνες, όσο και  προς τους συναδέλφους τους.

Η δυνατή εσωτερική έφεση για δημιουργία, η θεμιτή φιλοδοξία και η επιδίωξη της   υπεροχής-θυμίζω το ομηρικό «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων»- παρώθησε πολλούς να διεκδικήσουν και ανώτατες σπουδές, κι ακόμη συμπλήρωση των σπουδών τους σε πανεπιστήμια και εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού.Η μεγάλη πλειονότητα δεν έμεινε στο πτυχίο της Σχολής, αλλά ακολούθησε τον ατέρμονα δρόμο της γνώσης και της προόδου . 

Και αν θέλαμε να κάνουμε έναν γενικό απολογισμό, θα λέγαμε ότι η διδασκαλική και παιδαγωγική προσφορά τους καλύπτει και τις τρεις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια , δημόσια και ιδιωτική, στην πατρίδα μας κι ακόμη στον Απόδημο ελληνισμό: Καθηγητές πανεπιστημίου, Ανώτερα και Ανώτατα στελέχη της Εκπαίδευσης, και προφανώς δάσκαλοι εξακτινωμένοι σε ολόκληρη  την Ελληνική Επικράτεια, είναι εύλογο να επηρεάζουν τα εκπαιδευτικά πράγματα  από τις θέσεις  ευθύνης που κατέχουν, να επηρεάζουν το εκπαιδευτικό κλίμα  και εν τέλει την οικογένεια και την κοινωνία. Ιδιαίτερη θεωρείται η προσφορά των Βελλαϊτών  που καταλαμβάνουν θέσεις πανεπιστημιακές, κυρίως σε ανθρωπιστικές Σχολές, και  συμβάλλουν στην ανάδειξη των πανεπιστημίων μας στους τομείς  της φιλολογίας, της φιλοσοφίας, της παιδαγωγικής κ.α. Είναι πολλοί εκείνοι που διέπρεψαν και διαπρέπουν ως μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, μεταξύ των οποίων και μαθητές μου,  και χαίρομαι ιδιαίτερα γι΄αυτό. Οι επιτυχίες και οι υψηλές διακρίσεις των μαθητών  αντανακλούν περηφάνια και δικαίωση και στα πρόσωπα των δασκάλων.

Και τις άλλες επιστήμες θεραπεύουν με επιτυχία και διακρίσεις, όπως  η Νομική, η δικηγορία, η ιατρική, αλλά και άλλες πτυχές του κοινωνικού βίου, όπως Τράπεζες, Δημόσια Διοίκηση, Ελληνική Αστυνομία, Ελληνικός Στρατός κ.λπ. Επίσης πολλοί είναι οι διαπρέποντες και οι διαπρέψαντες στην πολιτική, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την  επιχειρηματικότητα κ.ά. Και θα αποφύγω τον πειρασμό να αναφερθώ σε ονόματα που διακρίθηκαν και  διακρίνονται για την ιδιαίτερη προσφορά τους στους τομείς αυτούς, αλλά θα αναφέρω ως παραδείγματα φωτεινά τους τρεις διακεκριμένους Βελλαΐτες που σήμερα τιμούμε και βραβεύουμε: τον Στέφανο Φούσα Καθηγητή-Πρόερδρο της Καρδιολογικής Εταιρείας, τον αείμνηστο Γιωτίτσα Δημήτριο, σημαίνον στέλεχος Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων και τον  Ελευθέριο Γείτονα με τα γνωστά ομώνυμα Εκπαιδευτήρια  . Επίσης σημαντική συνεισφορά έχουν στα γράμματα, τη λογοτεχνία, στις εικαστικές τέχνες, τη  ζωγραφική, τη γλυπτική, την αγιογραφία, τη μουσική κ.α.

Η λέξη «Βελλαΐτης» κουβαλάει μακρόχρονη ιστορία, 100 και πλέον χρόνων, με ειδικό βάρος, κύρος και πολλαπλή ακτινοβολία. Παραπέμπει ιστορικά στους αείμνηστους  και μακαριστούς Μητροπολίτες Ιωαννίνων Σπυρίδωνα Βλάχο, Σεραφείμ Τίκα και Θεόκλητο Σετάκη, στους εμπνευστές και  φύλακες των  στόχων του Ιεροδιδασκαλείου, τα ιδανικά της Εκκλησίας και του έθνους. Σ΄αυτούς οφείλεται ότι η Σχολή  αντιστάθηκε σθεναρά σε πολλούς καταστροφικούς ανέμους του 20ού αιώνα, επιβίωσε και συνεχίζει και σήμερα, με άλλες βέβαια προτεραιότητες και προοπτικές, ως Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία και με Εκκλησιαστικό Λύκειο.

Και θα επαναλάβω την απάντηση του Βελλαΐτη μαθητή μου Χρήστου Τίκα  στην ερώτηση  « τι είναι Βελλαΐτης»: Δεν είναι επάγγελμα,-γράφει-, δεν είναι χαρακτηρισμός, αλλά είναι ένα μεγαλείο ανθρώπου που  περιλαμβάνει πολλές αρετές. Ένας τρόπος ζωής, άξιος μίμησης... Ανεξάρτητα από την ηλικία, ο Βελλαΐτης  παραμένει δραστήριος και μαχητικός λες και δεν πέρασαν τα χρόνια από πάνω του. Πετυχημένοι δάσκαλοι, καθηγητές, πολιτικοί, μηχανικοί, γιατροί, επιχειρηματίες, λογοτέχνες. Διακρίνονται σε πολλούς τομείς της κοινωνικής και πολιτιστικής δραστηριότητας.

Αγαπητοί μου φίλοι,

Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να μη θυμηθώ τους συναδέλφους μου καθηγητές στη Σχολή της Βελλάς, εκείνης της δύσκολης περιόδου, 1966-1971,τον Σπύρο Σίτο, τον Νίκο Κοργκούλη, τον Κώστα Μωραΐτη, τον Καραμπερόπουλο -ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον- και να θυμηθώ όσους   «έφυγαν» για το ανεπίστροφο ταξίδι, και επιτρέψτε μου να θυμίσω τα ονόματά τους δίκην μνημοσύνου: Χαρατσής Αριστείδης, Δ/ντής της Σχολής , Παπασπύρου Ιωάννης, Στέας Παναγιώτης, Γεωργούλης Θόδωρος , Τζήμας Ευάγγελος, Γιαννούλας Χρήστος.

Τέλος, να ευχαριστήσω την Ένωση  Αποφοίτων Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς Ιωαννίνων για την  τιμητική τους πρόσκληση να μιλήσω ενώπιόν σας, να ξεδιπλώσω τρόπον τινά κάποια βιώματα και σκέψεις μου, όπως αντιλαμβάνομαι τη Βελλά, ως κόσμο ομορφιάς, δημιουργικότητας και προσφοράς.

 Να ευχαριστήσω όλη τη βελλαΐτικη οικογένεια και να ευχηθώ στα μέλη της, όπου κι αν βρίσκονται, υγεία, πρόοδο και κάθε καλό.

Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα κι εσάς που με ακούσατε.

                                                                                       Ευχαριστώ πολύ

Β.Δ.Αναγνωστόπουλος,

Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

        Βόλος,11-11-2017  

------------------------------------------    

 O καθηγητής μας  μαζί  με  τις ολόθερμες ευχές του για Καλά χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος μας στέλνει και το Οδοιπορικό στο περιβόλι του λαού-εργασία των μαθητών του.      

------------------------------------                      

                              ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΣΤΕΑΣ

                             ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ

Γεννήθηκε στα Γιάννινα, αλλά η κατα­γωγή του ήταν από το Μονοδένδρι Ζαγορίου. Φοίτησε στο Α' Ελισσαβέτειο Δημοτι­κό Σχολείο κι έπειτα στη Ζωσιμαία Σχολή. Κατόπιν, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δίδαξε ως Φιλόλογος στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς, σε Γυμνάσια και Λύκεια των Ιωαννίνων, όπου διετέλεσε Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης, και ως Λέκτορας Νεοελληνι­κής Γλώσσας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ακολούθως, υπηρέτησε ως Γενι­κός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης. Μετά τη συνταξιοδότησή του δίδαξε Ειδική Διδακτική Εκθέσεων Ιδεών στους επιμορφούμενους φιλόλογους στη Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΣΕΛΜΕ).

Σπουδαίος άνθρωπος, ευγενής, πάντα γλυκομίλητος, εξαιρετικός δάσκαλος,μοναδικός και ανεπανάληπτος παιδαγωγός, λεβέντης στο παράστημα ο Παναγιώτης Στέας κατέχει ξεχωριστή  θέση στην καρδιά κάθε Βελλαϊτη, που είχε την τύχη να τον έχει καθηγητή. Εσαεί ευγνώμονες στο μεγάλο δάσκαλό μας.

Το έργο του αποτελείται από :

Το εγκόλπιο του υποψηφίου φοιτητού (σε θέματα Νεοελληνικής Γλώσσας)

Νεοελληνιστής, Γιάννινα, 1969.

Φροντιστής, Γιάννινα, 1989, επανέκ­δοση 1995 (12 θέματα - μαθήματα εκθέ­σεως ιδεών και τρόπος ανάπτυξης).

Ειδική Διδακτική Διορθώσεως Εκθέσεως Ιδεών - CORRECTOR (για καθηγητές -διορθωτές εκθέσεων ιδεών), Ιωάννινα, 1989, επανέκδοση 1995.

Δημοσίευση μελετών Νεοελληνικής Γραμματείας και Γλώσσας σε φιλολογικά περιοδικά και εφημερίδες, εισηγήσεις Νεοελληνικής Γλώσσας και διδακτικής Εκθέσεων σε σεμινάρια κλπ.

 Βελλαϊτικος   χορός

    Video 1 - Video 2  

         Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Στέα

     του Νίκου Παπαχρήστου

ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

          ΘΕΟΔΩΡΟΣ  ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ

                ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Ξεχωριστή  θέση στην καρδιά κάθε Βελλαϊτη, που είχε την τύχη να τον έχει καθηγητή, κατέχει ο Γυμναστής μας Θεόδωρος Γεωργούλης.

Λεβέντης στο παράστημα και άψογος στη συμπεριφορά του. Διακρινόταν  για την εντιμότητά του, την εργατικότητά του, την υπηρεσιακή και επαγγελματική του ευσυνειδησία και συνέπεια. Στάθηκε δίπλα στους μαθητές του ως πραγματικός Παιδαγωγός και αντιμετώπιζε τα προβλήματα των σπουδαστών του με πατρική αγάπη και κατανόηση. Ο Γεωργούλης ήταν  πολύ αγαπητός στους μαθητές του.

 Η πληθωρική  αγάπη του  προς τους μαθητές του  και τους συναδέλφους του συμπληρώνονταν με τις άριστες παιδαγωγικές και οργανωτικές του δεξιότητες.

Στη δουλειά του ήταν πολύ αφοσιωμένος. Στα εφαλτήρια  στην κυριολεξία μας απογείωνε, στο χορό, στη Γυμναστική  αλλά και στην Υγιεινή και Κινησιολογία ο Γεωργούλης ήταν πραγματικός Δάσκαλος. Αξιοποιούσε τις δυνατότητες καθενός μας και  συνεχώς μας ενθάρρυνε.

Γεννήθηκε στην Ελεούσα Ιωαννίνων το 1926.

Οι γονείς του Αναστάσιος και Αρετή Γεωργούλη ήταν αγρότες.

Παντρεύτηκε το 1957 την Ευαγγελία Μπακάλη και απέκτησε δύο υιούς τον Γιάννη και τον Τάσο.

Το δημοτικό σχολείο τελείωσε στο χωριό του, στην συνέχεια φοίτησε στο Γυμνάσιο Αρρένων Ιωαννίνων. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο έδωσε εξετάσεις και επέτυχε στην Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών. Ύστερα από λίγους μήνες στρατεύθηκε και υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός επί τρία έτη. Όταν αποστρατεύτηκε συνέχισε τις σπουδές του στην Γυμναστική Ακαδημία και αποφοίτησε με πολλές διακρίσεις.

Από την εποχή της αποφοίτησής του από την Γυμναστική Ακαδημία και για πολλά έτη εργάσθηκε τα καλοκαίρια στις κατασκηνώσεις της Πρόνοιας ως αρχηγός. Προτιμούσε να έχει συνεργάτες του πάντα σπουδαστές Βελλαϊτες.

Το 1953 υπηρέτησε με σύμβαση στο γυμνάσιο της Κόνιτσας, στην συνέχεια διορίστηκε στο γυμνάσιο των Αγνάντων, αποσπάσθηκε στην Ζωσιμαία Σχολή και στην συνέχεια μετετέθη στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς το έτος 1955, στο οποίο υπηρέτησε έως το 1972. Στη συνέχεια μετετέθη στην Ζωσιμαία Σχολή. Το 1977 πήρε απόσπαση για 5 έτη στο ελληνικό γυμνάσιο της Νυρεμβέργης. Από το 1984 και μέχρι την συν-ταξιοδότησή του υπηρέτησε ως σχολικός σύμβουλος φυσικής αγωγής στην περιφέρεια Κρήτης και Περιφέρεια Ηπείρου. Συνταξιοδοτήθηκε το 1990.

Κατά την μακρά εκπαιδευτική σταδιοδρομία του δύο πράγματα ήταν στην ψυχή του και τα μνημόνευε  πάντα, το χωριό του και το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς.

Απεβίωσε στις 20.12.1996 στα Ιωάννινα.

Το έργο που επιτέλεσε ο Γεωργούλης  κατά τη μακρόχρονη διάρκεια της θητείας  του στη Βελλά  ήταν σημαντικό και αναγνωρίζεται από όλους του Βελλαϊτες – μαθητές του.

 Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή που τον είχα καθηγητή ..

                                                       Παύλος Οικονόμου ,  Βελλαϊτης μαθητής του

Στις φωτογραφίες ο Γεωργούλης με τη σύζυγό του και το γιο του  στο γήπεδο της Βελλάς λίγο καιρό πριν φύγει από κοντά μας.

                                                     ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΙΤΟΣ

                                    ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ - ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

               Ο Καθηγητής μας κ. Σπυρίδων Σίτος  με τη σύζυγό του στην Εναρκτήρια

                    Συνεδρία  του Επιστημονικού Συνεδρίου στις 6 Οκτωβρίου 2011.

                                           Ο κ. Σίτος απευθύνει χαιρετισμό στο Συνέδριο.

    Βελλαϊτικο αντάμωμα 2013. Ο κ.  Σπύρος Σίτος πάντα παρών

    σε όλες τις εκδηλώσεις των αποφοίτων. Τον ευχαριστούμε θερμά.

Νικόλαος Γκοργκούλης -  Φυσικός

Με τον καθηγητή μας Νικόλαο Γκοργκούλη στο Βελλαϊτικο αντάμωμα των δύο συλλόγων που έγινε στην Πλάκα στις 7 Νοεμβρίου 2015

 ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

 Ιωάννης Παπασπύρου

Θεολόγος - Παιδαγωγός

Κων/νος Μωραϊτης

   Μαθηματικός

Χρήστος Γιαννούλας

         Φιλόλογος

Ευάγγελος Τζίμας

    Γεωπόνος

Γιώργος Καραμπερόπουλος

       Μουσικός

Πέτρος Δερέκας

Καθ.Αγγλικών

Διευθυντές Δημοτικού Σχολείου

     Ζηνοβία Παπαδοπούλου

    με το σύζυγό της Νικόλαο

Δ/ντή του Ιεροδιδασκαλείου

 ΖΗΝΟΒΙΑ,  η  δασκάλα μου ¨η πρώτη" , άρθρο του Γεωργίου Τσούκα, Βελλαϊτη δασκάλου

Γιάννης  Παππάς